تو آبی بپوش، من قول میدهم دریا را فراموش کنم...

چقدر این دیدارا سخته بعدش آدم هی دلش تنگ میشه و بهونه طرف رو میگیره لحظه ای که میخواستم خداحافظی کنم از حاجی، موقع پایین اومدن از ماشین، بهم گفت ان شاءالله که دیگه دیدارهای بعدیمون  با استرس همراه نباشه هر چند همین استرسشم شیرینه

این روزا بامزه س. من و مامان و خواهری جان مدام بیرونیم و در حال تدارک و خریدای آخر واسه مراسم عقدکنون... شوقی که من دارم خیلی زیاده.حتی گاهی زیادتر از خود ِ عروس هر لحظه بر میگردم با نیش باز نیگاش میکنم میگم وایییییی خره باورت میشه دیگه داری عروسش میشی و تموم میشه همه چی؟؟ اونم میگه وای کشتی منو آره بابا باورم میشه رفته بود لباس پرو کنه ، بس که من ذوق کرده بودم و هی نیشم باز بود و نظر میدادم ، خانومه برگشت گفت شما عروسی درسته؟ گفتم نه گفت واااااااا مگه من لباسُ تن شما نکردم؟؟گفتم نه بابا خواهرم بودگفت آخه اینقد شوق و ذوق داری فکر کردم شمایی

یه حال غریبی دارم.قراره بعد از عروسیش ازمون دور شه.نه زیاد ولی خب واسه منی که فقط همین یه خواهر رو دارم ، سخته ازش دور شم... شب بله برونش که تا بله رو گفت موقع محرم شدن ، من های های گریه میکردم همه عکسام با دماغ قرمز و بادکنکیه و الان موندم چطوری خودمو کنترل کنم که آرایشم حداقل خراب نشه کلا من خیلی فضای عقد کنون برام قشنگه و همیشه بغض دارم خوشبخت بشین همگی... همه کارا رو کردیم و مونده آتلیه و عاقد که ان شاءالله اینام انجام شه و تموم شه و عشق این دو جوون هم ابدی شه ننه جان

وای از قسمت شیرین ماجرا بگم که خرید جهیزیه س منم این وسط یه حرکتایی زدم و گاهی یه چیزای تزیینی قشنگی خریدم واسه خونه ی آبیمون و ذوقی که بعد از فرستادن عکسش واسه حاجی، میشه تو چشامون خوند مامان اولا که هنوز خبر دار نشده بود از حاجی، میگفت شما اول شوهرشو پیدا کن بعد برو تو کار خرید خورده ریزات

خدایا ممنونم که هر لحظه حواست به ما هست...

میدونم تمام این سختیا، باعث میشه ما محکمتر شیم...

فقط ازت میخوام از ما چشم برنداری و تا آخرش ، دستامونو ول نکنی...

عاشقتم خدا جون

_{+ مینا آدرستو بذار واسم}